بابا از قافیه سازی، بازی با کلمات و عبارات آهنگین لذت می بره
و حالا از سر میز صبحانه قصد بیدار کردن من را داشت:
جینوووس، مااارجینوس، جااان، جااان، مرجااان، جااانی، جان جااان، جااان ِ من
م.ن
Wednesday, October 26, 2011
Saturday, February 5, 2011
Tuesday, February 1, 2011
کُشته شدگان
او را با تیر زدم.
اسمش را یادم نمی آید
باید در دفترچه ام جایی نوشته باشم.
تنها کت آبی رنگش در خاطرم مانده
با بوی ادوکلونش
که چشمهایم را دیوانه می کرد
تا آنجایی که بالاخره او را خاموش کردم، خفه کردم.
گفته بودم با تیر؟
یادم نمانده ست دقیق.
فقط اینکه
جسدش را به خانه کشاندم
و نه پشت در ِ قفل شده ی ِ پر رمز و راز ِ انباری،
او را زیر ِ میز اتاق پذیرایی پنهان کردم.
در پذیرایی، چشم ِ مردم دنبال ِ برق ِ لوسترها راه می رود و
آن کنده کاری های روی دیوار.
فقط و فقط همان.
خودم هم دیگر همه چیز یادم رفته بود
تا کت ِ آبی اش را یک روز ته ِ کمد لباس هایم دیدم
و این روزها
گاهی بر تن می کنم
در خیابان من را با مرد ِ کت آبی ِ دیروز عوضی می گیرند
و امروز،
امروز ادوکلونش از خودم بلند شده بود و
چشم هایم را پُر کرده بود.
شاید امشب که به خانه رفتم، بعد از مسواک زدن،
نفسم را هرجایی که از آن بلند می شود حبس کردم، بالشم را برداشتم،
رفتم زیر ِ میز ِ پذیرایی، چشمهایم را بستم.
Thursday, January 27, 2011
Tuesday, January 25, 2011
خود را خالی کردن
برای فهمیدن ِ حد ِ حس ِ سردرگمی ِ من، به آشپزخانه ام بروید و نگاهی به حجم ظرف های شسته شده بیندازید
م.ن
م.ن
Subscribe to:
Posts (Atom)